Napiszmy coś razem ;)

NIE MIESZAJ W TO AAARONA!

Arono-Vincent był zajęty ...czymś
Jack spostrzegł że lina nie jest zamocno dociągnięta więc pocichu sie rozwiązał zobaczył że na ziemi lezy pistolet. Uśmiechnoł się i go podniusł.
Wymierzył w dziwne stworzenie po czym zamiauczał
-Miaaaauuuuu
Arono-Pies odwrócił się... Słychać było tylko strzał.... Dziwny stwór padł ... dostał centralenie między oczy .... twarz arona znikneła a zamieniłą się w ... zielonom plamę śluzu .[ xD ] ( Mona wybacz xD )... Jack wybiegł z dziwnego pomieszczenia i pobiegł w stronę zachodzącego słońca... po kilku minutach znalazł się na plaży.

Gdzie na kocu siedzieli Kate i Sawyer pijac czerwone wino i zajadajac się kokosami

Jack nie mógł uwierzyć własnym oczom.Przed chwilą Kate była z nim.

I nie wiedziała że jgdzie jest Sawyer...
-O co tu chodzi?-spytał siebie-KATE-krzyknął

Ale ona nie odpowiedziała.Rozmawiała z Sawyerem. Jack nie mógł patrzeć na to.Pobiegł do bunkra.

W bunkrze było okropnie cicho. Nie słyszał nawet licznika, który zwykle głośno chodził, niczym stary zegar. Rozejrzał się.
- Locke! - krzyknął - jest tu ktoś?!

Ale nikt nie odpowiedział. Wyglądało na to iż Jack został sam. -Pooglądam telewizje- postanowił. Właśnie leciała jego ulubiona kreskówka ale doktor stanowczo zamknął pudło. - Co mam robić??

- Idź do dżungli - usłyszał dziwny głos.
- Kim jesteś? Jak to ty Juliet...
- Idź do dżungli - znowu...
- Po co? - spytał ściany.
- Idź do dżungli - powtórzył głos
- Erm... powtarzasz się...
- Idź do dżungli albo przyjdzie to Juliet! - wrzasnął głos.
Jack podskoczył.
- Hey, hey... bez nerwów! Wszystko da się jakoś załatwić... Już idę - wzdrygnął się i wyszedł z bunkra.

- Ale po co??- i tak inteligentnie się zapytał Jack.-I tak lepiej pójść do dżungli niż mieć towarzystwo Juliet- ciągle mówił popd nosem. Nagle pojawiła się przed nim postać. Ni stąd ni zowąd przed nim pojawiła się Juliet.

- Aaaaaa! - krzyknął - cholerny głos! Kłaaaaamał!

- Heh . Bo to ja podkładałam głos - powiedziała Juliet i szeroko się uśmiechnęła.
- Sorry, ale muszę coś załatwić.Przypomniało mi się- Powiedział Jack , ominął Juliet i przyszpieszył kroku.

- Serio? Pomogę Ci - pokazała rząd swych bielutkich ząbków.
Jack pomyślał, że wygląda teraz jak modliszka, a wiedział też co takie "modliszki" robią z takimi jak on...

-Nie.... dzięki,poradze sobie sam - odparł krótko i wyraźnie Jack.

Nie przejęła się. Jej miłość nie jest ślepa i on jej z niej nie wyleczy. Nawet jeśli "lekarstwem" ma być początkowe odtrącanie jej. Uśmiechnęła się i podążyła za nim.